Trzewika kochać trzeba i już. Bieszczady też.

Zbliżały się trzewikowe urodziny.

Jako, że jest on facetem, który albo posiada wszystko, z udaną żoną na czele, lub też nie pragnie nic więcej, miałam problem z prezentem.

Tzn nie miałam.

Już dawno wymyśliłam sobie, że pojedziemy gdzieś razem.

Sam na sam.

Od czerwca śledziłam oferty tanich lotów.

W sierpniu stało się jasne, że z powodu Robinsona, dłuższy, tzn taki na 4 dni, wyjazd nie wchodzi w grę.

Porzuciłam zatem marzenia o locie na przecudną Islandię.

Daleko.

Drogo.

No i co by tam Trzewik robił?

We wrześniu jeszcze rozważałam wyjazd do Norwegii..

Ale uświadomiłam sobie, że nie mam gwarancji, iż Trzewik wsiądzie do samolotu.

I mogła się z wyjazdu zrobić totalna klapa lotniskowa.

Z potężną kłótnią.

Tak oto padło na Bieszczady.

Trzewik nie był tam nigdy, ja daaaawno temu.

Wynajęłam hotel.

Zakupiłam prowiant.

Spakowałam nas w dużą torbę.

Tzn Trzewika tak nie do końca spakowałam, jak się okazało na miejscu.

W piątek rano oświadczyłam:

"Ubieraj się, jedziemy na wyjazd urodzinowy."

Trzewik zerknął na mnie dziwnie i zapytał:

"Cos podejrzanie ciepło jesteś ubrana jak na ciebie, gdzie my jedziemy?!"

"Wsiadaj, ruszamy".

Wtedy właśnie Trójka nadała informację, że znaleziono martwą turystkę w Bieszczadach, zmarła z wychłodzenia....

Musiałam zachować kamienną twarz.

Zachowałam.

Jak wiadomo, podróże z Trzewikiem zawsze są dużą Niewiadomą.

Tak oto, po informacji o turystce, wsiedliśmy w moją "popierdółkę", jak raczy nazywać Moje Ukochane Auto Mój Mniej Ukochany Niż Auto Mąż.

Było pięknie, było miło.

W korku się skończyło.

Tuż przed Brzeskiem.

3 godzinki stania w miejscu....

Nic to.

Jak wyprawa to wyprawa.

Jakoś w końcu dotarliśmy.

Przecież czekały tam Bieszczady.

A nazajutrz ruszyliśmy na szlak.

Tak wyglądała sobota rano:

Tak było na szlaku nam:

A tak nam było na górze:

Cóż, lata lecą, kondycja pada....

Na wyższą przełęcz Trzewik już się zaciągnąć nie dał.

Nic to, następnym razem się uda.

W sobotę jeszcze, ponieważ świat jest mały, w knajpie spotkaliśmy się z naszym Zaprzyjaźnionym Wariatem Mattim.

Ale on też był po wyprawie ze swoją kobietą na przełęcz.

I też jakoś słabo wyglądał.

Fakt, na górze gór było lodowato. I wiało strasznie.

Podobno jak w Dorii, ucieszył się Trzewik.

Szczęśliwi i padnięci wróciliśmy w Dom Nasz Drewniany, który lada chwila będzie obchodził swój Roczek.

Ale zanim to nastąpi, przed nami wyprawa do Essen.

Jedziemy z Trzewikiem osobno....